علامت صليب در حفاري
بیشتر ما این علامت را درقبرستان مسیحیان می بینیم و می گویند که در دوران مسیحیت این علامت استفاده شده یعنی حدود 2000 سال پیش اما گاها جاهایی را ما می بینیم که تا 3000 سال قدمت دارند و علامتی بشکل + یا همان صلیب مشاهده میشود كه در مكانهاي مختلف داراي معاني گوناگون است.اما در مکان های پر بار هم این علامت به کار برده شده است.در تفسیر این علامت خیلی باید دقت کرد “چون مهم این است تشخیص دهیم این علامت به مال تعلق دارد یا نشان سنگ مزار است”گاهی به معنی اشاره به جای دیگر است: یعنی هر 4 ساق صلیب را اندازه بگیر هر کدام که بزرگتر بود به آن طرف بروید.گاهی آن ساق که کوچکتر است مسیر را نشان میدهد.یا اگر هر 4 ساق هم اندازه بود به همان جا اشاره دارد.خیلی باید دقت کرد و باید یک کارشناس حتما در کنارتان باشد.صلیب ها به شکل های خیلی متنوعی طراحی شده اند. در آذربایجان این صلیبها از دوران بیزانس به یادگار مانده اند.صلیبها گاهی درکنارشان علامت دومی هم دارند مثل یک+ یا o که به ما مقیاس می دهند.به سر خاچ ( o ) باید دقت کنید که بسته باشد.اگه خاچ تکی بود درست است و 1-3-5-7-11قدم به سمت نشان صليب به دنبال مزار باشید.
پل
در ایران پل های بسیاری از نظر تاریخی وجود دارد و این هنر از دیر باز در ایران بوده است. ولی مطلبی که در مورد پل ها با موضوع وبلاگ ما سنخیت دارد تعداد این پل ها را محدود میکند.
تمام پل های ایران دارای دفینه نیستند و فقط پل های مربوط به یک زمان خاص دارای دفینه هستند.
در زمان صفویه برای همه کاروان سرا ها و پل های ساخته شده چند خمر سکه دفن می شد.
پادشاهان این دوران برای اینکه آبادانی مملکت عقب نیفتد و بر اثر حوادث راهها مصدود نشود یا کاروان سرا ها خراب نشود حجمی از طلا را در جایی مشخص در پل یا کاروانسرا میگذاشتند که در صورت نیاز برای مکانهای گفته شده خرج شود و برای همین است که تمام پل ها و کاروان سراهای دوران صفوی اموال دارد. البته در این جاها حفاری بسیار شده است و خیلی از آنها از بین رفته است ولی این را گفتم که در پلهای دیگر و کاروان سراهای دیگر دنبال دفینه نگردید.
