تپه ها
دوستان عزیز تپه هایی که از خاک سرند شده و رسی ساخته شده اند اغلب در زمان ساسانیان بنا شده اند و همگی دارای دفینه بزرگی بوده اند.این که میگویم بوده اند یعنی بارش رفته و کمتر تپه ای مونده که بارش حفظ شده باشه.خاک های سرازیر شده حاصل کندن تونل بزرگی است که در واقع راه اصلی به تپه هستش.این راه میتواند تا هزار متر هم باشد.بهترین و کم خرج ترین راه است که درب تونل را بیابیم و از تونل وارد تپه شویم.اما به شرط اینکه نسخه داشته باشیم.شاید ساده به نظر بیاید اما اگر وارد تونل شوید میبینید که چقدر ترسناک هستش و راههای پیچ در پیچ و گیج کننده ای وجود دارد.بهترین را این است که از وسط تپه بکاویید تا به اتاق ساروجی یا خشتی برخورد کنید.برای جلوگیری از ریزش حتما نکات ایمنی را رعایت کنید.مثلا شکل حفاری به صورت مربع یا مستطیل باشد.این کار تا حدی جلوی ریزش را میگیرد.ضربه های شدید به سقف ساروجی نزنید و با مواد شیمیایی کار را یه سره کنید.هرگز با لودر به جان تپه ها نیوفتید.
تل های خاکی و قلعه های خاکی
همانطور که از اسم آنها پیداست فرقی بین تل خاکی و قلعه خاکی وجود دارد. هر دوی آنها به صورت تپه هستند که از جنس خاک میباشند ولی تفاوت بین آنها در این است که تل های خاکی در ابعاد کوچک هستند و قلعه ها در ابعاد وسیع تر معمولا در کنار هر دوی آنها جوی آب و یا چشمه ای وجود دارد ولی ساختار آنها کاملا با هم متفاوت است ابعاد تل ها از ارتفاع 5 الی 7 متر و عرض 10 متر تجاوز نمیکند ولی قلعه ها به صورت تپه ای بزرگ و کشیده ای هستند که معمولا دو تایی یا تکی در اراضی وسیع قرار دارند . درب قلعه ها از بالای خود تپه در قسمت مرکزی آن است ولی تل ها از قسمت آفتاب درآمدگی یا غروب خورشید است که به صورت سنگی یکپارچه در عمق 1 متری در زیر خاک مدفون است . درب قلعه ها را معمولا با نماد سنگ آسیاب و یا چاه های عمیق در روی مرکز قلعه نمایان میکنند و چند راه خروجی دیگر که اکثر آنها راهی است که به تله ختم میشود وجود دارد . یک سری دیگر از قلعه ها راهشان از پایین قلعه در کنار نهر آب است که به صورت فرورفتگی نمایان میشود که بعد از باز شدن درب به تونلی بزرگ راه دارد که در جلوتر به دو را ه یا سه راه و اتاقک های ساروجی امتداد دارد که اکثر آنها با خاک سرند پر شده اند که برای دست یافتن به مرکز آن و یا همان اتاق سفید خانه باید به علائمی که در مسیر راه وجود دارد دقت کرد.
