خلیج فارس ایران و اسنادی معتبر برای اثبات نام فارسی آن

خلیج فارس و اسنادی معتبر برای اثبات نام فارسی آن

خلیج فارس با قدمت تاریخ بشری میراث مشترک بشر است. در این مقاله بخشی از اسناد و نقشه‌های تاریخی که نام خلیج فارس در آن آمده است به تصویر کشیده می‌شود.

بطلمیوس ۱۵۰-۸۷ بعد از میلاد (پدر جغرافیا)

آمفی‌تئاتر کلوسئوم، ۸۰ بعد از میلاد

ابواسحاق، ‌ابراهیم ‌بن ‌محمد اصطخری، مسالک‌الممالک، ۹۳۰-۹۸۷ بعد از میلاد

ابن حقل، ۹۷۸ بعد از میلاد

راه آبی بین فلات ایران و شبه جزیره عربی از سال ۶۰۰ قبل از میلاد «خلیج فارس» نامیده می‌شد. 
این محل یکی از معدود مکان‌های جهان است که اسنادی از جمله نقشه‌های تاریخی در رابطه با اسمش دارد. مورخ بزرگ، هرودت (پدر تاریخ، ۵۰۰ قبل از میلاد) و جغرافی‌دان بزرگ بطلمیوس (پدر جغرافی، ۲۰۰ بعد از میلاد) بارها به این نام اشاره کرده‌اند. در واقع این محل میراث مشترک بشر است و در تمام متون تاریخی-جغرافیایی قدیمی نقشه‌برداران و مسافران مسلمان و مسیحی از جمله مارکوپولو، اراتوستن، ابن‌رشید، اصطخری، ابوریحان بیرونی، ادریسی و… نام «خلیج فارس» آمده است. اسناد زیادی در مورد خلیج فارس وجود دارد به اندازه‌ای که حتی صدها کتاب برای نمایش آنها کافی نخواهد بود.

این منطقه برای نیروهای استعماری سابق نقش حیاتی و ضروری داشته است، چرا که از این طریق سلاح‌هایشان را به منطقه می‌فروختند و در عوض منابع غنی‌ای از نفت و گاز این کشورها را می‌گرفتند که تهدیدی هم برای صلح جهانی بود. تغییر این نام غیر متمدنانه و غیر علمی است و خلاف بخشنامه سازمان ملل متحد به عنوان بالاترین منبع قانونی جهان ‌است. باید از هر نام دیگری برای خلیج فارس اجتناب شود، چرا که نام جغرافیایی استاندارد آبراه بین ایران و عربستان «خلیج فارس» است.